Psycholog Aleksandra Wilk, której mąż przed rokiem został porwany i zamordowany, przychodzi w poniedziałek do pracy w szpitalu psychiatrycznym i zdumiona dowiaduje się, że nie było jej w pracy cały ubiegły tydzień. Wkrótce zaczynają się wokół niej dziać dziwne rzeczy – otrzymuje SMS-a, w którym ktoś grozi jej śmiercią za ujawnienie tego, co działo się z nią przez tydzień, dostaje płytę z nagranym dowodem na zdradę jej męża, a sąsiadka podejrzanej kochanki mówi, że mąż Aleksandry mieszka obok niej i nazywa się Milewski. Roztrzęsiona kobieta postanawia sama wyjaśnić tę sprawę; wkrótce jednak dostaje drugą płytę – tym razem z nagranym ukrytą kamerą momentem egzekucji męża; chwilę później otrzymuje drugiego SMS-a – anonimowy nadawca sugeruje, że ta śmierć była ukartowana, gdyż zwłoki znikły.

Niestety, nie dołączę do chóru internetowych entuzjastów tej książki, gdyż uważam, że jest ona wtórna i przewidywalna; sądzę, że ktoś oczytany w sensacyjnych powieściach szybko zorientuje się, o co w niej chodzi i jak się potoczy. Naprawdę trudno jest mi napisać coś dobrego o tej książce, bo jest po prostu mocno przeciętna, intryga sili się na oryginalność, a postacie są wręcz nieznośnie zero-jedynkowe. Nie mogę przekonać się do stylu pisania pani Opiat-Bojarskiej, miałem już do czynienia z jedną z jej książek, która zniechęciła mnie przerostem formy nad treścią oraz mdłymi postaciami; tutaj jest niestety podobnie – chimeryczna główna bohaterka, jej szwagierka wręcz wzorcowo odpychająca, policjanci niczym z „Miami Vice”...
Ta powieść przeleciała przez moją głowę niczym meteor i niczego po sobie nie pozostawiła; wygląda więc na to, że nie dołączę do wielbicieli tej pisarki i po kolejną jej książkę raczej nie sięgnę.