Chłopcy z małego miasteczka położonego w dolinie Wagu przyglądają się światu. Teraz właśnie - stopniowo a zarazem gwałtownie - przestają być dziećmi. Przyglądają się dorosłym, obserwują dziewczęta, usiłują nawiązać z nimi kontakt. Są nieśmiali i zawadiaccy, sprytni i naiwni, przeżywają pierwsze sukcesy i pierwsze porażki.

Ich ulotne, delikatne uczucia przypominają płochliwe ptaki.

Dušek Dušan opisuje ów "mały, intymny świat" poetyckim językiem, który tworzy wyjątkową atmosferę utworu.


[Alfa, 1992]