W 1986 roku wydawnictwo Iskry wypuściło na rynek tę książkę jako drugi tom „Reportaży wybranych”; ten zbiór miał zawierać dziewięć książek Kąkolewskiego z lat 1964 – 1985. Z tego, co widzę, Iskry zarzuciły ten pomysł i cały wybór skończył się na tylko tej jednej książce; jaki był tego powód? Nie wiem.

„Jak umierają nieśmiertelni” to dość niejednoznaczna, moim zdaniem, książka z 1972 roku o zabójstwie żony Romana Polańskiego; w jej recenzji opisałem kontrowersje, jakie wywołała, wystarczy powiedzieć, że Kąkolewski wpisał się nią w jedynie słuszną linię partii – pytanie czy zrobił to umyślnie, czy nieświadomie. „Baśnie udokumentowane” to zbiór reportaży z 1976 roku, są tu opowieści współczesne oraz historie z wojną w tle; reportaże są lekko przeredagowane w porównaniu z oryginałem, a czasem są dodane przypisy, w których Kąkolewski niejako dopełnia swoje opowieści. Jako całość jest to książka przeciętna: kontrowersyjna opowieść o bananowej młodzieży sąsiaduje z rzetelnymi reportażami, wśród których znajdują się dwa uznawane za prawdziwą klasykę. Można więc przeczytać, ale przymusu nie ma.