Ta niewielka objętościowo książka napisana w formie wspomnień obnaża realia praktyk lekarskich w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Zofia Karaś zabiera nas do świata - dziś powiedzielibyśmy: irracjonalnego, pełnego zabobonów, wszechobecnej biedy, braku podstawowej higieny i śmierci pacjentów obecnej na porządku dziennym. Jesteście ciekawi, czym grozi przejście przez wodę, czym jest oberwanie i otrzęsienie? Jak przerywano ciążę przy pomocy szczoteczki do zębów? Jak na wsi radzono sobie z epidemią odry oraz co ma wspólnego odpust w Kalwarii z tyfusem? To tylko niektóre z ciekawych zagadnień poruszanych przez autorkę. Całość opisana niezwykle lekkim językiem, ze słownictwem używanym w tamtych czasach, jeszcze bardziej przybliża czytelników do problemów, z jakimi zmagała się ówczesna służba zdrowia oraz sami pacjenci. Po lekturze tego ciekawego pamiętnika, oczywiście z przymrużeniem oka, nasuwa mi się jedna myśl - lekarze oprócz odpowiedniej wiedzy musieli jeszcze posiadać bardzo ważną cechę - stalowe nerwy...

Recenzja została opublikowana na innych portalach