W dzisiejszym świecie, umiejętność nawiązywania relacji, bujne życie towarzyskie i udane związki partnerskie uważa się za podstawowe źródło szczęścia. Ludzie samotni postrzegani są jako dziwacy i nieszczęśnicy. Anthony Storr przeciwstawia się temu przekonaniu, starając się udowodnić, że samotność jest istotnym czynnikiem dla prawidłowego rozwoju psychiki. Popierając swoje wnioski licznymi przykładami życiorysów sławnych pisarzy i filozofów, pokazuje, że ich genialna twórczość nie byłaby możliwa bez czasowej chociaż izolacji.

W samotności człowiek wolny od zewnętrznych uwarunkowań może swobodnie rozwijać swoje zainteresowania, dające często więcej satysfakcji niż relacje z innymi. Samotność odgrywa ważną rolę także w życiu zwykłych ludzi. Pozwala odkryć najgłębsze myśli i pragnienia. Stan ten sprzyja poszukiwaniom sensu życia, jak również odzyskaniu wewnętrznej równowagi - na przykład po stracie kogoś bliskiego.

Według Anthony'ego Storra najważniejsze i najbardziej odkrywcze doświadczenia psychiczne są możliwe tylko w naszym świecie wewnętrznym, a umiejętność bycia samemu świadczy o dojrzałości emocjonalnej i gotowości rozwoju.


[W.A.B., 2010]