"Zrozumiałem sercem, że szedłem tutaj cały dzień ze względu na tę dziewczynę. Była taka sama jak ja. Jej serce spało tak samo. Trzeba było je obudzić. Ukląkłem, zdjąłem z ramienia Lód (...). Klęcząc przy nogach śpiącej, wziąłem zamach i ze wszystkich sił uderzyłem ją w pierś".


Czy większość istot ludzkich to tylko maszyny z mięsa? Według Bro - tak. Aleksander Sniegiriow, zwany potem Bro, rodzi się, kiedy na ziemię spada kosmiczny lód - meteoryt tunguski. Zaczyna poszukiwać podobnych do siebie wybrańców. Pozostali mają zginąć... Zestawiając fakty zaczerpnięte z historii - wojnę i rewolucję - z fantasmagoryczną fabułą, Sorokin napisał opowieść przedstawiającą tło wydarzeń znanych już z książki "Lód", pierwszej części trylogii. Pisarz wprawnie żongluje mesjanistycznymi i nietzscheańskimi wątkami, tworząc w ten sposób alternatywną wersję dziejów XX wieku.


Władimir Sorokin (ur. 1955) - pisarz i grafik, jeden z czołowych przedstawicieli radzieckiego, a później rosyjskiego konceptualizmu. Jego książki, pełne artystycznych eksperymentów i swobodnie interpretujące najnowszą historię, przyniosły mu opinię skandalisty, ale i "prawdopodobnie ostatniego z długiej listy wielkich pisarzy rosyjskich". Jest autorem opowiadań, dramatów, scenariuszy filmowych i powieści, m.in. "Kolejka" (wyd. pol. 1988), "Norma", "Tridcataja lubow' Mariny", "Sierdca czetyrioch" oraz "Gołuboje sało", którą popierająca Władimira Putina organizacja "Idący Razem" uznała za pornograficzną i skierowała przeciwko autorowi sprawę do prokuratury.


"Sorokin szydzi z historii europejskich totalitaryzmów, łącząc je z wizjami rodem z science fiction. Mordercy wydają się posłańcami miłości, a zbrodnicze systemy - drogą do świetlistej utopii".

"Gazeta Wyborcza"


"Sorokin potrafi znakomicie bawić literackimi stylami. Mówi się, że jest czołowym przedstawicielem rosyjskiego konceptualizmu, ale jego rola w literaturze jest znacznie większa. Zawdzięczamy mu renesans rosyjskiej powieści".

Wiktor Jerofiejew


"Imitując konwencjonalną prozę, Sorokin osiąga wyższy poziom antyhumanizmu: od natrząsania się z Dostojewskiego i Płatonowa przeszedł do totalnego odrzucenia całej kultury".

"Ekspert"


[W.A.B., 2006]