Nikt nie ma tyle do opowiedzenia o człowieku, co lekarze. Nie przypadkiem tak bardzo pasjonujące książki wspomnień wychodziły spod pióra medyków i nie przypadkiem tylu znanych pisarzy było z pierwotnego zawodu lekarzami. Z reguły dzieła te przybliżały nie tylko doświadczenia ich autorów w kontaktach z ludźmi, ale i epokę. Lekarze świetnie opowiadają, piszą naturalnym, lekkim językiem, umiejąc wybrać do relacji to, co ważne. Ta książka jest tego jednym z dowodów. Gdyby nie dramatyzm różnych wydarzeń, gdyby nie serdeczne inspiracje rządzące bohaterami, Autorami wspomnień, powiedziałbym, że to lektura przygodowa. Bo czyta się rzecz znakomicie. Bo piszą lekarze – pisarze, jak widać, z urodzenia...

Ze wstępu Stefana Bratkowskiego


[VEDA, 2011]