Książka z pogranicza literatury faktu i beletrystyki, którą czyta się jak powieść, napisana żywym reporterskim językiem. Zainspirowana tekstami popularnonaukowymi publikowanymi przez autora w "The New Yorkerze".

Preston zabiera czytelnika w zapierającą dech w piersi wyprawę po mikroświatach nauki, do których przeciętny człowiek nie ma dostępu. Przekracza granice, za którymi leży nieznane, niepoznane, budzące przerażenie lub niepokój. Zagląda w okular mikroskopu, pod którym leży próbka ze śmiercionośnym wirusem Ebola. Wchodzi do nowojorskiego laboratorium o czwartym poziomie bezpieczeństwa biologicznego, gdzie badaniom poddaje się najbardziej niebezpieczne mikroorganizmy, jakie zna człowiek. Staje oko w oko z autokanibalami - ludźmi opanowanymi przez natręctwo odgryzania fragmentów własnego ciała. Wspina się na najwyższe drzewa świata pożerane przez zastępy mikroskopijnych owadów. Próbuje okiełznać tajemnicę białego jednorożca przyczajonego na spodniej stronie słynnej tapiserii z nowojorskiego muzeum. Uczestniczy w wielkim projekcie, którego celem jest odczytanie ludzkiego DNA. Wraz z dwójką szalonych rosyjskich matematyków oblicza za pomocą skleconego w mieszkaniu superkomputera kolejne cyfry liczby pi, ukryte na miliardowych miejscach po przecinku.


[Albatros, 2010]