Heike Doutiné, poetka i powieściopisarka, jest wielką nadzieją literatury NRF. "Nie trać nadziei moja Ojczyzno", debiutancka powieść młodej (ur. 03.VIII.1945) pisarki, ogłoszona w 1970 r., nie była zapowiedzią, ale dokonaniem, zaskakującym przez swoją dojrzałość zarówno artystyczną, jak i myślową. Autorka rozwija w tej książce równolegle dwa życiorysy: dziewczyny należącej do pokolenia wojennego i czterdziestokilkuletniego mężczyzny obciążonego przeszłością faszystowską. Oboje walczą z tą przeszłością, z jej sięgającymi w dzień dzisiejszy przedłużeniami. Doutiné nie wyodrębnia jednak sztucznie problematyki politycznej, ale - przeciwnie - stara się ukazać jej oddziaływania na sferę życia społecznego, ekonomicznego, obyczajowego, artystycznego, dając tym samym szeroko zakrojoną panoramę życia NRF, ukazaną w dynamice zaciętej walki postaw ideowych kształtujących dzień dzisiejszy Republiki Związkowej.


[Państwowy Instytut Wydawniczy, 1974]