Rozczarowałam się trochę tą pozycją. Miałam nadzieję na solidną pracę o kobietach Piastów. Tymczasem autorka nie umiała trzymać się tematu. Co chwila z niego zjeżdżała wprowadzając wątki niepotrzebne, jak choćby taki, że została napisana "Powieść o Róży". Straciła dwie strony na opis powstania i historii tej "Powieści" tylko po to, by... potem nawiązać do żony Piasta (w jakieś 10 stron dalej) - że wstąpiła do klasztoru. Związku jeden fakt z drugim żadnego nie ma, i tak jest z całą książką. Historia Piastówien i żon rozmywa się w drobiagowych zapiskach historycznych, które można było spokojnie ominąć, ewentualnie zaznaczyć tylko, że coś takiego miało miejsce, a zainteresowanych odesłać do stosownej literatury.

Drugi błąd to brak przypisów. Jest to książka historyczna, zawiera wiele cytatów z średniowiecznych kronik i innych źródeł, przy czym są one zacytowane w oryginale (czyli w łacinie). Autorka najwidoczniej założyła, że łacinę wszyscy znają i doskonale się bez przypisów obejdą.

Oprócz tego jest to książka niezwykle chaotyczna. Próbując zawrzeć historię Piastowskiej Polski, Węgier, Rusi, Czech, Niemiec, Skandynawii i innych krajów w jednej książce, narobiła niezłego bigosu i tylko bardzo cierpliwy czytelnik jest w stanie rozwikłać wszelkie koligacje.

A mogła to być bardzo ciekawa książka, gdyby tylko zechciało się trzymać tematu, albowiem wiedzę autorka ma ogromną.