Po obejrzeniu filmu "Ono" (świetna muzyka Mykietyna i Możdżera oraz rola drugoplanowa Walczewskiego) sięgnęłam po książkę Terakowskiej pod tym samym tytułem. Chciałam się dowiedzieć, jakie jest zakończenie, ale ani film, ani książka tego nie wyjaśnia. Przynajmniej mnie się tak wydaje - zakończenie jest co najmniej dwuznaczne. Ale nie to jest najistotniejsze i w filmie, i książce.

Książka jest świetnym "czytadłem", mocno pesymistycznym i bardzo aktualnym, traktującym o bardzo przeciętnej rodzinie, której niewiele się w życiu udaje. Córka powiela błędy matki, choć ta się do nich nie przyznaje. Akcja rozpoczyna się na przełomie XX i XXI wieku, w noc sylwestrową, która dla młodej dziewczyny miała tak wiele znaczyć, a skończyła się ciążą powstałą w wyniku gwałtu. Dziewczyna z początku jest zdecydowana na jej usunięcie, ale ostatecznie z tego rezygnuje(choć właściwie nie wiemy tego na pewno). Śledzimy jej losy przez 9 miesięcy i podążamy jej śladami, a właściwie idziemy tropem, który wskazuje jej dziecko, które nosi w sobie. Prowadzi ona specyficzny dialog ze swoim dzieckiem, wierząc, że ONO już wszystko słyszy - próbuje mu opisać ten dzisiejszy, dosyć okrutny świat. Jedynie może dobrze mówić mu o lesie i o faunach, które można tam spotkać, o których opowiadał jej ojciec.

Jest to książka na przemian piękna i okrutna, od której jednak nie można się oderwać i która trzyma w niepewności do ostatniej stroniczki. Serdecznie polecam!