Zawsze książki Wołoszańskiego budzą we mnie dreszczyk emocji. Z racji moich historycznych zainteresowań czytam mnóstwo książek czysto naukowych. Większość z nich jest nudna, przy niektórych zasypiam, przy książkach Wołoszańskiego - odpoczywam. I tym razem mój ulubiony autor pop-nauk nie zawiódł moich oczekiwań.

"Straceńcy" to opowieść o "oddziałach jednorazowego użytku" - komandosach i marines, którzy otrzymywali karkołomne zadania, a mimo to wywiązywali się z nich i... zmieniali historię. Książka prezentuje kilka takich wypraw: szturm niemieckich komandosów na twierdzę Eben Emael, niedoszły zamach na prezydenta USA Roosevelta na konferencji w Teheranie, porwanie przez Niemców syna dyktatora węgierskiego Horthy'ego, a także akcje amerykańskich komandosów podczas wojny w Wietnamie i Iraku.

Czytelnik "Straceńców", kiedy odkłada książkę, ma świadomość, że skończył właśnie pasjonującą wyprawę w głąb dziejów. Największym atutem autora jest połączenie kunsztu dzienikarskiego z historycznym i przedstawienie postaci historycznych w niezwykle plastyczny sposób. Wydarzenia i postacie jawią się nam takie, jakie były w rzeczywistości, przestają być "pomnikami przeszłości", a stają się dynamicznym i realnym światem.

"Straceńców" polecam zwykłym, szarym czytelnikom, którzy chcą zaznajomić się choć trochę z labiryntem dziejów, jak i "poważnym, zawodowym" historykom, którym w ich "fachu" brakuje realizmu i fascynacji.