Nastoletnia Chloris - imię dostała na część pierwiastka, bo jej rodzice są fizykami - została wysłana na wakacje do cioci na wieś, gdzie żyje praktycznie na odludziu i jest odcięta od Internetu. Rodzice za bardzo się nią nie interesują. Podczas spaceru dziewczyny po lesie dochodzi do trzęsienia ziemi. Gdy Chloris już myśli, że za chwilę zginie, ratuje ją homanil, dwudziestoletni Gratus, który zabiera ją do Luonto. Jest to wioska znajdująca się poza Ziemią, gdzie żyje się w zgodzie z naturą, a Ziemianie nie mają wstępu. Homanile to istoty humanoidalne, które potrafią zmienić się w zwierzę. Gratus jest orłem.

Nie spodziewałam się czegoś takiego po tej książce. Niby fantastyka, a jednak porusza taki temat, jak dbanie o środowisko. Autorka pokazała nam przykłady, jak my, ludzie, zanieczyszczamy to środowisko: już nie mówię tylko o wyrzucaniu śmieci czy nawet ich niesegregowaniu. Tu chodzi o coś więcej, o to, w jaki sposób są traktowane zwierzęta, które później są przeznaczone na mięso, o to, jak dbamy - a raczej jak nie dbamy - o roślinność.

Książka napisana jest rewelacyjnie. Oprócz motywy ekologicznego jest również wątek miłosny i wiele zaskoczeń. Autorka ukazuje wszystko w taki sposób, że nie sposób przerwać czytania. Po przeczytaniu książki bardzo ciężko będzie przejść obojętnie obok tematu, który w niej poruszono. Gorąco polecam.