Czy fizyków zwiodło piękno ich własnych teorii?

Czy to zgłębiając czarne dziury i początek Wszechświata, czy poszukując nowej fizyki w CERNie, współcześni uczeni są głęboko przekonani, że fundamentalne prawa przyrody muszą być proste, naturalne i eleganckie. Jednak zdaniem fizyczki Sabine Hossenfelder dogmatyczne stosowanie tych zasadniczo estetycznych, a przez to subiektywnych kryteriów obecnie hamuje rozwój fizyki. Supersymetria, wielka unifikacja, wieloświat, superstruny – hipotezy formułowane głównie w oparciu o wrażenie matematycznej schludności – albo nie znalazły potwierdzenia w danych eksperymentalnych, albo, co gorsza, są z gruntu nietestowalne.

Jaka jest rola poczucia piękna w fizyce? Czy jakaś teoria może być "zbyt piękna, żeby nie być prawdziwa"? Czy naukowa obiektywność, ścisłość i ostrożność zostały bezpowrotnie "zagubione w matematyce"? Zastanawiając się nad przyczynami obecnej stagnacji w fizyce teoretycznej i dyskutując z jej luminarzami, autorka tropi i obnaża to, co we współczesnej nauce nie arbitralne, lecz modne; nieścisłe, choć zmatematyzowane; spekulatywne, a mimo to powszechnie przyjmowane.


"Zdaniem Sabine Hossenfelder - fizyczki i wziętej blogerki - Einstein i inni podobnie nastawieni fizycy »zagubili się w matematyce«, by zaczerpnąć z tytułu tej dowcipnej, prowokującej książki".

"Wall Street Journal"


"W swojej nowej książce »Zagubione w matematyce« Sabine Hossenfelder zręcznie stawia czoła kryzysowi [w fizyce]. To szalenie głęboka, prowokująca do myślenia lektura, która powinna wywołać zwątpienie w każdym rozsądnym, zdolnym do autorefleksji przedstawicielu tej dziedziny".

"Forbes"


[Copernicus Center Press, 2019]