Wyobraźcie sobie, że od siedemnastu lat jesteście zamknięci w jednym pomieszczeniu.
W więzieniu dla młodych, do których wszyscy boją się nawet odezwać. Dostajecie jedzenie, które tylko ma wyglądać jak coś jadalnego. Marzycie tylko o tym, żeby chociaż na moment ujrzeć światło dzienne, bo wasze okno przypomina dziurę wywierconą w ścianie.

Tahereh Mafi, autorka trzytomowej książki "Dotyk Julii", postawiła bohaterkę w bardzo niewygodnej sytuacji. Myślę, że gdyby dziewczyna miała wybór, na pewno by zrezygnowała z tej roli. Tak jak wcześniej wspomniałam, Julia jest zamknięta w czterech ścianach, bez żadnej prywatności i indywidualności. Jej dotyk zabija. Zmagała się z tym problemem od dzieciństwa, a cały jej dar postanowił wykorzystać rządzący w tym czasie Komitet Odnowy. Pewnego dnia do jej "pokoju" wepchnięty zostaje Adam, z którym dziewczyna ma dzielić swój kąt przez dłuższą chwilę. Codzienne wmawianie jej, że jest odseparowana od świata i nie zazna miłości, przyczyniło się do tego, że Julia nie była w stanie odezwać się do chłopaka, a jeśli już to robiła, to było to sprzeczne z jej myślami.
Do czego ci ludzie chcieli ją wykorzystać? I w jakim celu w jej życiu zagościł Adam?

Czymś wyjątkowym w tej książce są poskreślane wersy. Jest to sposób ukazania różnicy między tym, co główna bohaterka chciałaby powiedzieć, a tym, co tak naprawdę mówi. Tym samym można wczuć się w mentalność Julii i spróbować chociaż na chwilę postawić się na jej miejscu.

Jest to książka zdecydowanie dla osób, które interesują się ludzką psychiką, reakcjami na różne sytuacje po kilkuletnim milczeniu i braku styczności z drugą osobą. Na mnie wywarła ogromne wrażenie i sprawiła, że stałam się bardziej empatyczna i wrażliwa na ludzką krzywdę.