W tematycznej serii Lilith Wydawnictwa Czarne ukazują się biografie nietuzinkowych kobiet. Powieść biograficzna "Od Astrid do Lindgren" Kurta Petera Larsena i Vladimira Oravsky'ego opisuje trzy lata wyjęte z bogatego i długiego życia znanej szwedzkiej pisarki. Są to lata trudne i bolesne, nie zapowiadają wielkiej sławy, literackiego talentu, szacunku czytelników. Mogłoby się wydawać: co znaczą trzy lata w życiu osoby, która doczekała sędziwej starości i odeszła syta lat, i sukcesów. A jednak musiały być znaczące, może najważniejsze dla jej osobistych doświadczeń. Wiekowa pani Lindgren wspominała wielką miłość rodziców i to, że podarowali swoim dzieciom dwa najcenniejsze prezenty: poczucie bezpieczeństwa i swobodę. Ona sama mężczyzn swojego życia bardzo lubiła. Kochała dzieci.

Astrid Anna Emilia Ericsson urodziła się sto dwanaście lat temu w Vimmerby, w rolniczym regionie Smalandii, a mieszkała z rodzicami i trójką rodzeństwa w Näs. Wszystkie te nazwy brzmią dziś jak wstęp do najpiękniejszej bajki. Młodziutka Astrid już w szkole zbiera dobre oceny z wypracowań, jako nastolatka zamieszcza teksty w lokalnej prasie. Potem jednak następuje długa przerwa.

Kiedy rozpoczyna się książkowa opowieść, jest lato 1926 roku, panna Ericsson ma niespełna dziewiętnaście lat. Żegna się z rodziną, wyjeżdża do Sztokholmu, żeby uczyć się maszynopisania i stenografii. Tak naprawdę jest w ciąży i chce zaoszczędzić najbliższym skandalu, na jaki byliby narażeni w surowym pod względem moralnym środowisku. Astrid jest ulubienicą ojca, który o jej stanie dowiaduje się jako ostatni, jego reakcja to gniew, oburzenie, żal. Przez parę lat Astrid nie zagląda w rodzinne strony, opór ze strony ojca kruszą powoli zdjęcia wnuka, listy córki. Astrid rodzi chłopczyka w Kopenhadze, w szpitalu, który nie udostępnia władzom danych nowo narodzonych dzieci. Tam też zostawia dziecko u zastępczej matki. Sama pracuje i mieszka w Sztokholmie, utrzymuje się ze skromnej pensji. Stać ją ledwo na liche pokoiki wynajmowane do spółki z koleżanką. Często jest głodna i zmarznięta. Ale nie traci wiary w odmianę losu, zachowuje poczucie humoru i skłonność do żartów. Kiedy tylko jest to możliwe, odwiedza synka, także w nagłych wypadkach, gdy mały choruje. Naraża się przez to na utratę pracy, ale jest przy dziecku. A kiedy bliscy przesyłają jej paczki czy drobne pieniądze, Astrid świętuje i wraca myślami do tego okresu, gdy była najszczęśliwsza – do dzieciństwa. Na wiosnę 1928 roku dostaje posadę sekretarki w Królewskim Automobilowym Klubie, którego dyrektorem jest Sture Lindgren. Akcja książki kończy się w Boże Narodzenie roku 1929, a scenerią jest ukochane Näs. Wtedy synek Astrid przebywa z nią u dziadków, a do drzwi ich domu zapuka ktoś jeszcze…

Autorami biograficznej powieści są duński pisarz i dramaturg Kurt Peter Larsen oraz szwedzki reżyser, literat czeskiego pochodzenia, Vladimir Orawsky. Obaj panowie często występują jako współautorzy książek. Wspólnie zdobyli międzynarodową nagrodę za sztukę dla dzieci. Twórcy chcieliby napisać dalszy ciąg biografii Astrid, nie są jednak pewni, czy pozwoli im na to czas… Dla tych, którzy mieliby ochotę podjąć ich dzieło, pozostawiają krótki konspekt – ramy następnych dwóch części.

Książka autorskiego tandemu została rozpisana na sceny, składa się więc z epizodów, które budują opowieść. Jej klimat jest ciepły, przytulny, chwilami wręcz pogodny. Dowcipne, błyskotliwe dialogi, dystans głównej bohaterki do niefortunnych wydarzeń sprawiają, że książka jest lekturą na jeden, ale za to jakże ciekawy i długi wieczór. Od tej historii trudno się oderwać, czyta się sama… Może dlatego, że autorzy nie pomijając smutnych szczegółów niełatwej sytuacji, w jakiej znalazła się Astrid, z wielką prostotą opisują jej miłość do najbliższych, do rodzinnego domu, do książek, do świata, jak to w tamtej epoce bywało… Na okładce książki wymieniony jest jeszcze trzeci autor – anonimowy. Czytelnik nie okazałby zdziwienia, gdyby to duch samej Astrid Lindgren patronował literackiemu duetowi…