Toma Mangana, właściciela sieci hoteli na Bahamach, odwiedza kolega ze studiów Billy Cunningham, proponując mu założenie konsorcjum i deklarując zainwestowanie czterdziestu milionów dolarów. Niedługo potem żona i córka Mangana udają się jachtem do Miami, ale nie dopływają na miejsce; miejscowy komisarz policji wysuwa teorię, że jacht mógł zostać skradziony przez szmuglerów narkotyków. Wkrótce przytrafiają mu się kolejne nieszczęścia: w jednym z hoteli wybucha epidemia, na ulicach stolicy Bahamów rozpoczynają się zamieszki, a dwustu amerykańskich turystów traci swoje walizki na wskutek awarii transportera bagażu na lotnisku. W końcu zostaje uprowadzona młoda, ciężarna druga żona Mangana , a porywacze chcą ją na niego wymienić.

„Śmierć na Bahamach” przez czytelników BiblioNETki oceniona jest najniżej spośród książek Desmonda Bagleya i trudno się temu dziwić – ta powieść jest po prostu zła. Wszystko jest tutaj jakieś niemrawe i nijakie, napięcie jest prawie żadne, główny bohater sprawia wrażenie, jakby wszystko, co się wokół niego działo, było mu obojętne... Ale najgorsze jest coś innego: zawsze mi się wydawało, że w dobrej książce sensacyjnej czas akcji musi być jak najbardziej zawężony, najlepiej do kilku bądź kilkunastu dni - tak, jak w najlepszych książkach Alistaira MacLeana czy choćby samego Bagleya; tu akcja trwa... dwa lata!!! W takiej sytuacji jakby trochę łatwiej zrozumieć obojętność głównego bohatera, ale chyba nie po to autor rozciągnął aż tak bardzo czas akcji; zresztą nie chce mi się roztrząsać tego problemu, książka po prostu jest słaba, tonie w nudzie i paplaninie i najzwyczajniej w świecie szkoda na nią czasu; wielka szkoda, że ten w sumie solidny pisarz tworzył w ostatnich latach swojego życia takie knoty jak „Spadek” czy „Śmierć na Bahamach”.