Zafascynowały mnie te cieniutkie książeczki Modiano. Od "Ulicy Ciemnych Sklepików" dzieli "Perełkę" przeszło 20 lat. To późniejszy utwór, ale autor kontynuuje problematykę egzystencjalną z tamtej książki. Nadal jest to szukanie tożsamości, szukanie siebie sprzed lat.

Tym razem bohaterka podąża za matką, która ją porzuciła i o której myślała, że nie żyje. Jej wspomnienia z dzieciństwa odtwarzają się, gdy jeździ przez Paryż. Wspomina trudne dzieciństwo i zauważa inne dzieci, tak osamotnione jak ona. To poczucie niekochania jest chyba gorsze niż amnezja z "Ulicy ciemnych sklepików". Tak jak to było w "Ulicy", narracja jest zredukowana do dialogów, a świat przedstawiony przefiltrowany jest przez perspektywę głównej bohaterki.


Recenzja nie podlegała korekcie redaktorów BiblioNETki.