Agnieszka Kaluga – autorka książki to wspaniała kobieta. Chociaż w swoim życiu przeżyła tragedię (śmierć malutkiej córeczki), potrafi tak wiele ze swojego życia poświęcić innym. Pani Agnieszka jest wolontariuszką w hospicjum, gdzie pomaga cierpiącym dobrym słowem, pogłaskaniem po głowie, uśmiechem. Pomaga też ich najbliższym przeżyć te ostatnie chwile pożegnania. Razem milczą, modlą się, czuwają…
Książka powstała na podstawie prowadzonego przez Panią Agnieszkę bloga. Tyle w nim cierpienia, bólu, bezradności. Najbardziej porusza śmierć ludzi młodych, zostawiających swoje dzieci, rodziny. Przy czytaniu boli aż cała dusza i krzyczy: dlaczego?
Mimo tak trudnej tematyki książka jest niezwykle ciepła, jakby chciała nas uspokoić przed strachem do przejścia w inny nieznany świat. I pokazuje jak ważne jest, by to przejście odbywało się wśród najbliższych, którzy pozwalają odejść, uwolnić się od cierpienia…