"Nostalgia anioła" czekała na mnie od Dnia Dziecka, kiedy to dostałam ją w prezencie. :) Długo po nią nie sięgałam, zgodnie ze swoją awersją do bestsellerów, i w ogóle trochę mi było szkoda, że dostałam książkę spoza mojej listy tytułów pożądanych. :> W końcu sięgnęłam po nią i okazało się, że nie mogę się oderwać. Gorzej: skończyłam czytać i zaczęłam od nowa.

To taka delikatna, subtelna... czuła wręcz powieść: o śmierci dziecka, o tym, jak żyjący sobie z tym radzą, o nadziei, o umieraniu nadziei, o godzeniu się z tragedią, o wybaczaniu i miłości, o lęku, zapominaniu, trosce, o wzajemnych relacjach.

Narratorką Sebold uczyniła Susie, zgwałconą i zamordowaną 14-letnią dziewczynkę, która patrząc z Nieba, towarzyszy swojej rodzinie, przyjaciołom i swojemu mordercy - i tylko to może zrobić, nic więcej: patrzeć na nich wszystkich z góry, a czasami zesłać im przeczucie swojej obecności.

Bardzo sprawnie napisana książka, pełna emocji, pełna drobinek nadziei. Niezwykle trafne i piękne opisy sytuacji, miejsc, emocji; Sebold zresztą sama przeżyła gwałt, będąc jeszcze nastolatką, i napisała o tym ekspiacyjną książkę "Szczęściara". Za sprawą Sebold (Głowackiego i Kuczoka) zaczynam przekonywać się do bestsellerów. Oby takich więcej.


[pl.rec.ksiazki]