Duńskie ekipy badawcze, co prawda nie tak często jak inne, wybierały się na Bliski Wschód celem dokonania róznych odkryć naukowych. Niemniej jednak, to właśnie potomkom wojowniczych ludzi północy przypadły w organizacji i przeprowadzeniu dwie, nieco odległe od siebie w czasie, ekspedycje badawcze na różne tereny Bliskiego Wschodu. Jedna z tych ekspedycji, która odbyła się wcześniej i miała w swoim planie bardzo szeroki zakres badawczy, została opisana w znakomitej książce pt. ''Arabia Felix'', autorstwa pana Thorkilda Hansena (1922 - 1989). Druga z bardzo owocnych duńskich ekspedycji na Bliski Wschód odbyła się w 1957 roku i miała bardziej zaweżony, w porównaniu z tą pierwszą, bo wybitnie wykopaliskowy charakter, ponieważ była ona wyprawą archeologiczną. O tej drugiej wyprawie, jej odkryciach, historii starożytnej Mezopotamii oraz o ograniczeniach jakie napotyka badacz tekstów klinowych napisał nam pan Joergen Laessoe (1924 - 1993) w swojej książce pt. ''Ludy Asyrii'' (link: Ludy Asyrii (Læssøe Jørgen)). Jest to niewielkich rozmiarów książka, oferująca sporą porcję wiedzy z zarówno z zakresu historii Asyrii, jak i Asyriologii jako takiej. Pan Laessoe przyłożył się do pisania. Jego praca ma charakter osobisty, z racji tego, że autor opisuje także pewne epizody, związane z jego udziałem w duńskiej ekspedycji archeologicznej do Iraku.

Pozycja ta, pomimo małego mankamentu, przejawiającego się w tym, że autor użył w niej tzw. niskiej/krótkiej chronologii dziejów międzyrzecza, która została jednak zarzucona dzięki postępom badań w ramach asyriologii, jest dobrym kompendium wiedzy o Asyrii oraz o trudnościach, jakie uczeni napotykają podczas rekonstrukcji jej burzliwej przeszłości. Biorąc pod uwagę fakt, że książka ma już swoje lata (została wydana w 1960 roku), należało by ją czytać razem z pracami autorstwa pana Geogesa Roux oraz pana Marca Van de Mieroopa.