Piękno skrywa się w prostocie, w cichej obecności przyjaciela, w poczuciu bezpieczeństwa. Okrutna wojna pozbawia pana Linha tego wszystkiego za jednym zamachem, pozostawia mu jedynie ukochaną wnuczkę, którą schorowany starzec pielęgnuje z należytą pieczołowitością. Każdego dnia Linh z trudnością przystosowuje się do trudów życia w obcym kraju, w końcu starych drzew się nie przesadza. Jednak trzymane na rękach maleństwo przypomina mu o posłannictwie jego życia - o wychowaniu wnuczki na dobrego człowieka. Mijają dni, starzec zdobywa przyjaciela, lecz nadchodzi dzień, gdy ktoś chce go tego wszystkiego pozbawić...

Philippe Claudel porusza trudny problem uchodźców wojennych, dramat osieroconych dzieci, niemożność uporania się z traumatyczną przeszłością. Czytając "Wnuczkę pana Linha" mamy ochotę obronić, zaopiekować się tym biednym maleństwem, któremu wojna odebrała poczucie bezpieczeństwa.