Uwaga! Tekst zawiera streszczenie jednego z wątków powieści!


Proste czytadło na letnie popołudnie, z przewidywalnym zakończeniem. Autorka podejmuje jednak bardzo ważny problem obojętności rodziców wobec dzieci.

Dziesięcioletnia Charlotta zostaje całkiem sama, gdy matka odchodzi z kolejnym kochankiem, człowiek, którego uważała za ojca (w rzeczywistości nie była jego córką, o czym on doskonale wiedział) po odejściu żony odmawia dalszych kontaktów z dziewczynką, zaś babcia, która miała się nią zaopiekować, nie ma na to czasu, zajęta swoimi sprawami. Na szczęście dziewczynka znajduje bratnią duszę w osobie ciotki głównej bohaterki, która zabiera ją do siebie, pojawia się też biologiczny ojciec dziecka. Jak przystało na historię z optymistycznym zakończeniem, wszystko dobrze się układa.

Jednak należałoby się zastanowić, że w rzeczywistym życiu nie wszystko kończy się tak szczęśliwie i ofiarą decyzji dorosłych najczęściej padają ci najsłabsi. A krzywda emocjonalna jest często o wiele boleśniejsza niż fizyczna.