Recenzuje: Daria Szafran

Staram się stronić od porównywania jednych książek do innych, ponieważ może to prowadzić do bezpodstawnych oskarżeń o zbyt daleko idącą inspirację, jednak w przypadku „Nieodgadnionego” wręcz narzuca się podobieństwo do „Harry’ego Pottera i Komnaty Tajemnic”. W żadnym wypadku nie insynuuję Johnson plagiatu, to byłoby niedorzeczne. Porównując „Nieodgadnionego” do Rowling, miałam na myśli to, że ta seria może się stać prawdziwym przebojem, posiada bowiem wszystkie elementy, które składają się na ciekawą powieść rozrywkową dla młodzieży i w efekcie gwarantują świetną zabawę podczas czytania.

Jeśli jesteś osobą, która chciałaby poczuć dreszczyk podniecenia i ciarki na plecach podczas lektury, jednak opowieści pióra Jo Nesbo czy John Grisham wydają ci się zbyt mroczne i poważne, ta książka będzie dla ciebie idealna. Skierowana głównie do młodzieży, jednak nie infantylna, co sprawia, że nawet dojrzały czytelnik chętnie zapozna się z losami Stevie. Dla mnie była to bardzo przyjemna lektura i piękna sentymentalna podróż do lat dziecięcych, kiedy zaczytywałam się w powieściach o Nancy Drew, cyklu Rafała Kosika i przygodach nastoletniego Sherlocka Holmesa.

Świat przedstawiony „Nieodgadnionego”, czyli Akademia Ellinghama, to szkoła tak elitarna, tajemnicza, pełna zagadek, ukrytych przejść, no i ogromna, że skojarzenie z Hogwartem narzuca się samo. Jak już mogliście się domyślić, takie miejsce to prawdziwy magnes na zbrodnie, Disney World dla psychopatów, którzy szukają rozrywki. Nie minęło wiele czasu od otworzenia Akademii, kiedy doszło do tragedii, w latach 30. XX wieku. Tożsamość mordercy nigdy nie została poznana, ale mimo to po pewnym czasie szkołę otwarto ponownie i cieszyła się względnym spokojem przez te kilkadziesiąt lat, do momentu pojawienia się naszej głównej bohaterki. Nadejście detektywa pociągnęło za sobą kolejną zbrodnię, za którą Stevie za wszelką cenę chce wziąć odpowiedzialność.

Sama Stevie to niezwykle sympatyczna postać, której perypetie czytelnik śledzi z prawdziwym zainteresowaniem, a w powieści nie brak również wielu innych ciekawych bohaterów, z których jeden musi być tym złym. Czytając, możemy równocześnie ze Stevie próbować rozwikłać zagadkę i sami poczuć się niczym Herkules Poirot, który zawsze analizuje po kolei wszystkie fakty, poddaje rozważaniom motywy każdego z uczestników wydarzeń i ostatecznie wskazuje sprawcę.

Jak już zdążyliście się domyśleć, „Nieodgadniony” to, jak na powieść młodzieżową, całkiem dobrze napisana książka. Zagadka jest przemyślana i złożona, a w dodatku na samym końcu czytelnik otrzymuje jedynie kilka odpowiedzi, co sprawia, że z niecierpliwością będziecie wyczekiwać kolejnej części serii. Może to niektórych zirytować, jednak trzeba przyznać, że to niezły chwyt marketingowy. Autorka przeplata w swojej powieści aktualne wydarzenia z relacją na temat tych, które miały miejsce w przeszłości i z czasem ujawnia przed odbiorcą coraz to nowe informacje dotyczące zbrodni z początku XX wieku. Atmosfera się zagęszcza, trup może nie ściele się aż tak gęsto, a krew nie bryzga z co drugiej strony, jednak klimat jest całkiem mroczny.

Lekkie pióro Johnson naprawdę ułatwia czytanie i sprawia, że z tą książką spędzicie co najwyżej dwa wieczory. Może więc warto dać jej szansę, skoro w perspektywie czeka całkiem dobra przygoda? Ja zachęcam!

Autor: Maureen Johnson
Tytuł: Nieodgadniony
Tłumacz: Łopatka Paweł
Wydawca: Poradnia K, 2018
Liczba stron: 480

Ocena recenzenta: 4/6