Malownicze Mazury to wyjątkowe miejsce. Właśnie tutaj mieszkają trzy kobiety: Teresa – bizneswoman, prowadząca własną knajpkę w Szczytnie; Grażka, mieszkająca na odludziu, w lesie, która do niedawna prowadziła rekreację konną; i Gabrysia, która swego czasu przyjeżdżała do niej z wnukami na konie.

Wierząca w przeznaczenie Gabrysia uważa, że ucieczka na Mazury była jej pisana. To właśnie tutaj poznała Grażkę i Teresę. Nieocenione przyjaciółki, zdaniem Gabrysi, pomogły jej uwolnić się z mroków dzieciństwa. Nie można też umniejszyć roli męża, kochającego ją Pawła. Gabi jest jednak na tyle silna, że sama stopniowo radzi sobie z „porządkowaniem wnętrza”.

Gabrysia, jak większość DDA, nadmiernie zachwyca się prozaicznymi drobiazgami. Jej przyjaciółki wiedzą, że uśmiech ma pozwolić ubarwić rzeczywistość, ale nadrobić braków z dzieciństwa po prostu się nie da. Gabi wierzy, że napisane przez Grażkę książki z elementami z jej życia, pomogą Gabi na zawsze zamknąć tamten rozdział. Czy tak się stanie?


Książka nosi drugi tytuł: „Wyższy poziom szczęścia”, z którym czytelnik spotka się w książce. Należy nadmienić, że jest to druga książka autorki. Swobodna kontynuacja pierwszej, „Powiedz, że mnie kochasz, mamo”.

[Psychoskok, 2017]