Desperacja według definicji słownikowej oznacza utratę nadziei oraz rozpacz. Główni bohaterowie tej historii – Kat i Nick osiągnęli ten poziom. Są młodzi, mają ustabilizowaną sytuację zawodową, mieszkają w przestronnym rodzinnym domu, tylko we dwoje. Po kilku latach prób oraz dwóch nieudanych adopcjach są na granicy wytrzymałości.

Kat przypadkowo natyka się w kawiarni na przyjaciółkę z czasów młodości – Lisę. Mimo wątpliwości, czy ich spotkanie na pewno nie było zaplanowane, odnawia dawną znajomość. Nie jest to łatwe, bo rozstały się w bardzo burzliwych okolicznościach. Widząc w Lisie ostatnią deskę ratunku na macierzyństwo, Kat zgadza się, aby ta została surogatką. Jednak demony z przeszłości powracają, burząc spokój i zaufanie. Nie tylko obie kobiety, lecz także inni bohaterowie mają swoje tajemnice.

Kat tak bardzo marzy o maleństwie, że wpada w paranoję, dążąc do upragnionego celu; początkowo nie zauważa niepokojących sygnałów, natomiast później widzi je już wszędzie. Ta postać nasuwa mi skojarzenie z Anitą – bohaterką „Idealnej” Magdy Stachuli.

Wydarzenia toczą się dwutorowo, bieżące są przeplecione retrospekcjami. W książce nie ma zbędnych opisów czy rozmów, dzięki czemu akcja jest bardzo dynamiczna. Mogę śmiało powiedzieć, że to jeden z lepszych thrillerów, jakie ostatnio czytałam. Wielkie brawa dla Louise Jensen za pomysł na fabułę oraz zakończenie, które powinno zadowolić najbardziej wymagających czytelników. Z przyjemnością sięgnę po "Siostrę" oraz po "Prezent" tej autorki.