Coraz częściej mówimy o przemocy, coraz częściej poruszają nas doniesienia o tym, że aktów przemocy dokonują ludzie młodzi, właściwie dzieci. Czy można zaradzić złu? Tak, przez dotarcie odpowiednio wcześnie do dzieci, które mają kłopoty z uczeniem się społecznych zachowań.

Niechciane uczucia to przede wszystkim złość, gniew, strach, nienawiść, wstyd, nuda czy pogarda. Niektóre z nich dzieci przejawiają od najwcześniejszych lat, a poprzez nieumiejętność radzenia sobie z nimi i brak pomocy ze strony otoczenia utrwalają złe nawyki, które z czasem mogą stać się zdecydowanie destrukcyjne.

Treść książki zdaje się być niezwykle aktualna i wpisuje się w krąg oddziaływania zakreślony przez autorki znanej na całym świecie książki „Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły”.

[Media Rodzina, 2001]