W przeciwieństwie do tego, co mówi nota wydawcy (Jaguar, 2017), "Pocałunek zdrajcy" ma niewiele wspólnego z "Rywalkami". Owszem, są tu panny na wydaniu szukające mężów, ale na tym podobieństwa się kończą. Porównanie wypada też na korzyść tej książki.

W serii "Selekcja" Kiery Cass jest niewiele akcji, a skupia się ona głównie wokół tego, czy Amerika wybierze Aspena, czy Maxona. Zwroty akcji polegają w większości na tymczasowym zdecydowaniu się głównej bohaterki na jednego z nich (i zmianie zdania po chwili). Możecie się zastanawiać, dlaczego tak rozpisałam się o tej serii. Ano dlatego, że jestem w trakcie czytania bardzo ciekawej jej recenzji i porównanie z okładki powieści Erin Beaty prawie zniechęciło mnie do sięgnięcia po "Pocałunek".

Nie twierdzę, że jest to dzieło wybitne. Uważam natomiast, że pozytywnie wyróżnia się na tle innych książek z tego gatunku. Oczywiście główna bohaterka straciła rodziców, jest sprawna fizycznie, wykształcona mimo niskiego pochodzenia, potrafi każdego oczarować – ogólnie to dziewczyna wyjątkowa. Jeśli chodzi o wątki polityczny i romantyczny, też od razu wiemy, jak się one zakończą. Ale czy nie tego właśnie oczekujemy, sięgając po podobne książki?

Teraz może trochę o zaletach. Sage mimo wszystko jest postacią dość prawdopodobną, zwłaszcza w porównaniu z bohaterkami innych powieści tego typu. Potrafi używać mózgu, czasem nawet aż za bardzo, ale przeżywa też problemy typowe dla zakochanej i odtrąconej nastolatki. Fajne jest również to, że uczucie pojawia się tu stopniowo. Przyznam się, że nie przejrzałam wszystkich aspektów z nim związanych.

Co do wątku politycznego/szpiegowskiego, został on ciekawie skonstruowany. Prawie do końca nie wiemy, komu można zaufać i czy ktoś nie chce się z kimś zaprzyjaźnić tylko dla osiągnięcia własnych celów. Nie nudzimy się czytając – to wielka zaleta.

Podsumowując, "Pocałunek zdrajcy" jest napisany ciekawie i stanowi dobrą propozycję na odprężającą lekturę wieczorem. Poza tym wyróżnia się na tle powieści dla nastolatków.