Jest nie tylko wspaniałym aktorem i dwukrotnym zdobywcą Oscara. Jest nie tylko obsypanym nagrodami producentem wartościowych seriali i filmów. Jest nie tylko człowiekiem, który przejmuje się wieloma kwestiami społecznymi i udziela jako aktywista na rzecz lepszego świata. Jak się okazuje, jest też niezwykle uzdolnionym autorem, który napisał zbiór opowiadań: eleganckich poruszających, zabawnych, niekiedy figlarnych, czasami melancholijnych, i zawsze zasakakujących w swojej diagnozie ludzkiej kondycji.

W debiutanckim zbiorze siedemnastu opowiadań dla Toma Hanksa świat nie ma żadnych granic.

Stworzeni przez niego bohaterowie są tak samo różnorodni i nieoczywiści jak jego aktorskie kreacje. Podróżują wokół ziemskiej orbity samodzielnie zbudowaną rakietą, cofają się w czasie do 1939 roku, tam zakochują i decydują pozostać. Kolekcja nietypowych zdarzeń osadza bohaterów w codzienności, ale pisanie Toma Hanksa ze zwyczajnością nie ma nic wspólnego.

Dla Hanksa mają znaczenie zarówno dziesięcioletni Kenny, który w swoje urodziny lata lata po raz pierwszy awionetką, rozwódka rozpoczynająca życie na nowo, jak i wrażliwy bułgarski emigrant Assan, który na statku dociera do Nowego Jorku i próbuje przetrwać bez znajomości języka. W mieście zbudowanym na planie ludzkiej dłoni zazna smaku upokorzenia, ale nie będzie szczególnie tęsknił - i tu niejednokrotnie poczuje się "mały jak w starym kraju".

Podsłuchana w lobby hotelu rozmowa staje się pretekstem do poszukiwania źródeł tożsamości. Poranny jogging urasta do rangi zdarzenia o mocy nieraz kosmicznej. Niepozorna gra w kręgle w gronie przyjaciół potrafi przewrócić życie do góry nogami. Wspólna Wigilia zaś staje się niespodziewanie pretekstem do rozliczenia wojennych traum.

Z ironicznym dystansem i inteligentnym humorem znany aktor potrafi przyglądać się również rodzimej branży filmowej, której przedstawiciele budzą popłoch w księgowości wielomilionową gażą i monstrualnym ego. Ze znawstwem wciela się też w rolę dziennikarza, który z nostalgią wspomina złotą erę zawodu i próbuje okiełznać współczesny strumień świadomości płynący przez nieczułe ekrany. W ten sposób każdym kolejnym opowiadaniem Hanks rzuca czytelnika na inną półkulę albo przenosi w kolejny wymiar. Empatia, ciekawość ludzi i wyczulone na wibracje języka ucho Toma Hanksa zgrabnie wyławia z przestrzeni strzępki rozmów, a pióro naśladuje dialogi z przeszłości i te, które jeszcze zdarzyć się mogą. Hanks bawi się frazą jak kostką Rubika, sam zdaje się zaskakiwać swoim bohaterom i wydaje się być przez nich prowadzony.

Hollywoodzki aktor zadziwia sprawnością psychologicznej konstrukcji bohaterów, szerokim spektrum obserwacji i wizualną wrażliwością. Okazuje się również mieć wiedzę godną inżyniera budowniczego - konstruuje pojazdy przyszłości. Wiedza techniczna pomaga autorowi powołać do życia panorejsowce i solochody, karmić swoich bohaterów białkowymi omnibułkami z miksokiem czy poddawać atomy ludzkich ciał transpozycji i reprogresji podczas podróży w czasie.

Bohaterka najbardziej nieoczywistego opowiadania "Oto refleksje mojego serca" zapytana, dlaczego pisze, odpowiada: "Chcę tylko spisać te kilka rzeczy o życiu, których się nauczyłam". To skromne i pełne pokory zdanie Hanks wkłada w usta bohaterki zapewne nie bez powodu. Sam przez lata wcielał się w role setek postaci, więc o ludzkiej naturze wie więcej niż niejeden filozof, a jednocześnie człowiek w swojej złożoności nie przestaje go zadziwiać. Po wielu latach kolekcjonowania maszyn do pisania aktor zdecydował się zaprezentować swój kolejny talent - tym razem narracyjny. W jednym z wywiadów przyznał, że pisał głównie w samolotach, w przerwach pomiędzy zdjęciami do kolejnych filmów. Jeśli opowiadania o takich walorach literackich powstały mimochodem - Hollywood szturmem może zdobywać literackie salony.

Zdjęcie: (C) 2013 Columbia Pictures Industries, INC. All rights reserved Photographer Austin Hargrave

Tekst publikujemy dzięki uprzejmości magazynu Twoja Księgarnia