"Prawiek i inne czasy" to książka opowiadająca o świecie, w którym wszystko przemija. Nic nie trwa wiecznie. Nawet sam Bóg się starzeje.

Na początku poznajemy Genowefę, która prowadzi samotnie młyn. Jej mąż jest na wojnie, dlatego to ona zajmuje się utrzymaniem domu. Poznajemy także przystojnego Eliego, który zawraca w głowie Genowefie oraz Kłoskę, bardzo różniącą się od ludzi, którzy zamieszkują wieś, gdzie toczy się akcja powieści.

Wkrótce powraca Michał, mąż Genowefy, i dostrzega swoją córkę, Misię. Poznajemy świat oczami dzieci, dorosłych i starców. Jesteśmy świadkami przemijającego wciąż świata. Chłoniemy ducha czasu.

Książka jest nieco monotonna, lecz nie nudna. W akcji nie ma zwrotów, ale wciąż się ona toczy. Bardzo spokojnie opowiada o życiu. Język momentami ordynarny, zawiera niecenzuralne wyrażenia. Mimo to zasługuje na uwagę. Słownictwo jest adekwatne do sytuacji.

Znajdujemy tu motyw anioła, który pojawia się w najważniejszych momentach życia... pewnej bohaterki. Ponadto motyw czasu jest obecny od początku do samego końca powieści.

Opisy są ciekawe, nieszczegółowe i niezbyt rozwlekłe, przez co nie zdążymy znudzić się książką.

Po przeczytaniu nasuwa się wniosek, iż czas niszczy każdą historię, a życie jest ulotne niczym wiatr i zbyt krótkie, by zrozumieć jego sens. Wszystko przemija, a gdy pojawiają się dzieci, czas nagle przyspiesza. Potem jest za późno, by zrozumieć to, co nas otacza.

"Prawiek i inne czasy" polecam szczególnie tym, którzy szukają lekkiej lektury na wolną chwilę. W sam raz na podróż. Ponadto polecam wszystkim tym, którzy interesują się zagadnieniami z zakresu filozofii i psychologii. Lektura ta jest bardzo odpowiednia, aby zacząć zagłębiać się w te trudne działy nauki.