„— Słyszałeś nowinę? — spytała, smarując chleb margaryną.
— Jaką nowinę?
— Podobno Wojtasik wrócił.
— No to co? Odsiedział swoje i wrócił.
— Powiadają, że się odgraża.
— Niech się odgraża. Co mnie to obchodzi?
— Nie boisz się?
Kazimierski wzruszył ramionami. — Bać się? Wojtasika? Cóżeś ty?
— Uważaj, Stachu, żeby on ci jakiej krzywdy nie zrobił.
— Daj spokój. Niech on uważa. Następnym razem takim małym wyrokiem się nie wykręci. Nie bój się. Będzie siedział cicho. A jakbym ja się chciał każdego bać, to co by ze mnie był za strażnik łowiecki?”

[Czytelnik, 1973]