„Człowiek w brązowym garniturze osunął się bez jęku na tył samochodu, a potem bezwładnie stoczył na jezdnię. Napastnik odskoczył od auta i szybkim kro­kiem podążył w stronę Kruczej.
W tym momencie pani Bolecka uświadomiła sobie, czego była świadkiem, i ile sił w płucach zaniosła się krzykiem:
– Ratunku! Milicja!
Napastnik obejrzał się i przyspieszył kroku. Doszedł, a właściwie dobiegł do małej przerwy pomiędzy domami i tam, koło warsztatu naprawy maszyn biurowych, zniknął”.

[Krajowa Agencja Wydawnicza, 1978]