Juliusz Słowacki (1809-1849, należy wraz z z Mickiewiczem i Krasińskim do największych twórców romantyzmu. Jego wiersze, poematy i dramaty, których większość powstała na emigracji, stanowią - obok poezji Mickiewicza - najwyższe osiągnięcia literatury polskiej. Poeta i filozof, autor traktatów historiozoficznych, zaangażowany w spory ideowe epoki, "republikanin z ducha", tworzył, zwłaszcza w ostatnich latach życia, gorączkowo i z pośpiechem. Pozostawił ogromne dzieło, dla którego u współczesnych, z nielicznymi wyjątkami, nie zyskał zrozumienia. Za patrona i nowatora uznali go natomiast przedstawiciele Młodej Polski i od tego czasu trwa tryumfalny pochód dzieła Słowackiego.

[Państwowy Instytut Wydawniczy, 1981]