Prawdziwa historia Stanisława Kosickiego (ps. „Bohun”).


W książce „Diament odnaleziony w popiele” Krzysztof Kąkolewski ujawnia perfidną, jadowitą propagandę antypolską oraz losy pokoleń, które padły jej ofiarą. Bezlitośnie obnaża kulisy powstania „Popiołu i diamentu”, książki Jerzego Andrzejewskiego, który został poddany manipulacji UB, a także filmu Andrzeja Wajdy będącego ekranizacją powieści. „Nagromadzenie, spiętrzenie bohaterstwa, nieszczęść i szlachetności po stronie komunistów, podłości, tchórzostwa i zbrodni po stronie niekomunistów dochodzi w książce Andrzejewskiego do swoistej kumulacji”.

Główny bohater powieści, Maciek Chełmicki, grany w filmie przez Zbigniewa Cybulskiego, to w rzeczywistości Stanisław Kosicki, harcerz Szarych Szeregów i żołnierz Kedywu AK. Aresztowany przez komunistyczne władze, został osądzony i skazany na karę śmierci za zabicie w przypadkowej potyczce funkcjonariusza „bezpieki”, Jana Foremniaka, wojewody kieleckiego. W tym czasie na Kielecczyźnie działał mjr Antoni Heda „Szary”, który wraz ze swoim oddziałem przeprowadził atak na więzienie w Kielcach i uwolnił kilkuset partyzantów, wśród nich Kosickiego.

Kiedy „Bohun” opuścił celę, nasilające się represje miały go zabić. Dalsze losy Kosickiego to „agonia na śmietniku. Śmietnik to PRL, agonia rozłożona na 50 lat”.


Krzysztof Kąkolewski to jeden z najważniejszych polskich przedstawicieli literatury faktu, znany z poruszania tematów bulwersujących i kontrowersyjnych. Uznawany jest za mistrza reportażu oraz specjalistę od estetyki faktu. Popularność zapewniły Kąkolewskiemu wywiady ze zbrodniarzami
hitlerowskimi, „Co u pana słychać?” (1975, 2010) oraz historie o ludzkich dramatach w powojennej rzeczywistości, „Węzły wojny” (2010).

W „Diamencie odnalezionym w popiele” (1995, 2015) demistyfikuje ubecką manipulację stojącą za znaną powieścią „Popiół i diament” Jerzego Andrzejewskiego. Natomiast jego książka „Jak umierają nieśmiertelni”, zaliczana do klasyki polskiego reportażu, z dnia na dzień osiągnęła status kultowej, zdradzając m.in. kulisy mordu dokonanego przez Charlesa Mansona w willi Polańskich. Dał się również poznać jako autor kryminałów, ze „Zbrodniarzem, który ukradł zbrodnię” (1969 i 2008) oraz „Reporterem kryminalnym” (2010) na czele.

Krzysztof Kąkolewski wykładał na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. W 2008 roku został uhonorowany przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich prestiżową nagrodą „Dziennikarski Laur”.

[Zysk i S-ka, 2015]