Każdy fan fantastyki z pewnością spotkał się kiedyś z twórczością Anety Jadowskiej. Fenomenalnej autorki wielu powieści z akcją umiejscowioną w alternatywnych miastach. Świetny cykl tejże autorki o Dorze Wilk zdobył sporą popularność oraz uznanie czytelników. Również ja rozpoczęłam przygodę z jej dziełami właśnie od niego.

Po zakończeniu pierwszego tomu nowego cyklu mogę jedynie podtrzymać wcześniejszą opinię. Autorka jest prawdziwą czarodziejką z niesamowitym talentem do snucia fascynujących opowieści. Ma wyjątkowo kreatywną wyobraźnię oraz naturalne poczucie humoru, za które pokochałam ją od pierwszej książki. Historia przedstawiona na stronach jej powieści wciąga niczym teleport do innego świata. Realizm, w który wczuwamy się coraz bardziej z każdą kolejną przeczytaną stroną, i szczegółowość opisów sprawiają, że z jeszcze większym zapałem śledzimy niezwykłe przygody głównej bohaterki.

Mnie najbardziej urzekły złożoność i bogactwo świata, który Aneta Jadowska nam pokazała w „Dziewczynie z Dzielnicy Cudów”, pierwszym tomie nowego cyklu. Niesamowita jest również mieszanka magii, nadprzyrodzonych ras, realnych i alternatywnych miast oraz rozmaitych stworzeń. Wszystko tworzy razem niesamowitą, intrygującą substancję, w której niczego nie jest za dużo ani za mało. Przewracałam kolejne strony niemalże z prędkością światła, bardzo polubiłam także główną postać. Jest ciekawa i wyrazista, jej historię (niejasną i dramatyczną) autorka przedstawiła bardzo intrygująco, choć momentami rzuca nam zbyt dużo informacji. Pomimo to z ciekawością zabrałam się za szybkie i dogłębne odkrywanie wszystkich sekretów z nią związanych.

Powiedziałam o plusach opowieści, więc muszę niestety zwrócić uwagę również na minusy, czego szczególnie nie lubię robić, jednak przedstawianie czegoś jedynie w superlatywach nie leży w moim zwyczaju. Przede wszystkim zbyt duża liczba opisów, które niekiedy są ciekawe, sprawia, że czytanie po jakimś czasie zwyczajnie się nudzi, akcja rozwija się strasznie powoli, choć autorka próbuje jakby zrównoważyć opisy akcją. Nie jestem pewna, czy jej się to udało, ponieważ nieczęsto zdarza mi się zwracać uwagę na takie rzeczy. Moim zdaniem jest równowaga, jeśli chodzi o występowanie w książce akcji i opisów… Zabolał mnie też nieco brak charakterystyki innych postaci niż Robin i Nikita, żałuję, bo zawsze lubię poznać też innych bohaterów, nie tylko tych najważniejszych – bardzo często wśród nich znajduję swoich faworytów. Tutaj zostali potraktowani przez autorkę jako tło, którym w istocie są, jednak danie im nieco więcej realności mogłoby pomóc w bliższym zapoznaniu się z nimi…

Uważam, że książka jest naprawdę interesująca, jednak nie idealna. Autorka przedstawiła nam wiele, naprawdę bardzo wiele, różnych stworzeń, które bohaterka mogła spotkać, podróżując po mieście, jednak nie natknęła się na nie (zaledwie spotkała kilka wilkołaków) – zdecydowanie oczekiwałam czegoś więcej. Są to dla mnie niewykorzystane możliwości. Mam nadzieję na rozwinięcie tych wątków w drugim tomie, za który niedługo się zabieram…