Akcja zaczyna się wcale nieźle, ale w miarę rozwoju fabuły absurd goni absurd. Ilość niedorzeczności budzi momentami niedowierzanie. Ponadto kontynuowane są wątki z poprzedniej części, czego nie postrzegam jako zalety. Co więcej? Jeden z większych grzechów kryminałów – brak elementu zaskoczenia, bo wszystko staje się jasne chyba mniej więcej po 1/3 książki, a potem to już tylko kwestia złapania złoczyńcy, co mnie w pewnym momencie zwyczajnie znudziło. Wątek poboczny (równoległe drugie śledztwo) nie wiadomo, po co. Plus obowiązkowy „cliffhanger” na końcu – bezskuteczny, jeśli o mnie chodzi, nie przeczytam kolejnego tomu. Szkoda, bo pierwsza część cyklu była całkiem dobra, a teraz autor chyba sili się na oryginalność i wychodzą z tego idiotyzmy.