„Wyznania przełamane przez cytat, a jednak – a może dzięki temu – porażające. Miłość złamana przez strach. Poszukiwanie prostoty, zawstydzenie nagością zapisu, intymne paradoksy: »światełko we mnie/ trochę jakby plami«. Słabnące serce, silna poezja”.

Piotr Śliwiński


„ talk-show

chciałabym ci powiedzieć

wiem wszystko
nie rób tego
może być inaczej
żyj

ale mówię

zobacz jak dziś zimno
zjedz coś
dobrze już wychodzę
śpij”


Katarzyna Ewa Zdanowicz (ur. w 1979 r.), autorka zbiorów poetyckich, m.in. „Szkliwo” (2000; Nagroda Literacka im. W. Kazaneckiego), „Jak umierają małe dziewczynki” (2003; wyróżnienie Biblioteki Raczyńskich), „deadline” (2007) oraz książek „Kto się boi Marii K.? Sztuka i wykluczenie” (2004) i „Obce. Reaktywacja – szkice o poezji kobiecej” (2013). Mieszka w Katowicach.

[WBPiCAK, 2013]