„Europejczykom trudno zrozumieć mieszkańców Ameryki Południowej. Nie są tacy jak my. [...] Ale niektóre formy kultury, zwłaszcza futbol, są wspólne. [...] Południowi Amerykanie przerobili go i zaadaptowali do potrzeb własnej kultury. Rozwinęli bez wątpienia własny styl i sposób gry, oparty na mistrzowskim uderzaniu piłki, na błyskawicznych, krótkich podaniach, kiedy to piłka jest po przyjęciu natychmiast przekazywana lepiej ustawionemu koledze z drużyny, a przede wszystkim na dryblingu, podczas którego piłka zdaje się być nie tyle kopana, co delikatnie dotykana, »lżej, bardziej miękko i czule niż, jakby się zdawało, zdolne są stopy«”.

(fragment książki)


„Futbol latynoski – mimo wszystkich analogii do piłki europejskiej – przetrwa jako gatunek odrębny, niepowtarzalny, jedyny w swoim rodzaju. I chwała Bogu! Bowiem stworzony on został ku uciesze oczu i wszystkich pozostałych zmysłów. Jest emanacją latynoskiego ducha i temperamentu [...] oraz żywiołowej radości, promieniującej z upajającego rytmu samby. Tę różnicę celnie uchwycił jeden z legendarnych argentyńskich potreros, nieco szalony, nieokiełzany wirtuoz dryblingu Orestes Corbatta: »Europejczyk piłkę kopie, ja ją pieszczę«. [...] Jak słusznie powiada Pier Paolo Pasolini, ten futbol, to rodzaj natchnionej poezji [...]. To swoiste dzieło sztuki. Od lat dziecięcych jestem jej przysięgłym, wiernym wielbicielem. Również dlatego z przekonaniem polecam wszystkim Czytelnikom ciekawą i ważną książkę Tony'ego Masona”.

(z posłowia Tomasza Wołka)


Tony Mason – zasłynął pionierską pracą na temat społecznej historii futbolu w Anglii „Association Football and English Society” (Futbol i społeczeństwo angielskie. Związki). Jest również autorem pracy „Sport in Britain” (Sport w Wielkiej Brytanii) i zbioru esejów „Sport in Britain: a Social History” (Sport w Wielkiej Brytanii – historia społeczna).

[Marabut, 2002]