Powieść Elif Shafak "Czterdzieści zasad miłości. Powieść o Rumim" to książka o miłości i religii. Połączenie odważne i poważne. Godne głębokiej analizy zadanie dla filozofa. Jak poradziła sobie z tematem turecka autorka?

Akcja toczy się w dwu planach czasowych. Współcześnie w Stanach Zjednoczonych mieszka kobieta, która mogłaby powiedzieć o sobie, że jest szczęśliwa. Ella ma dobrze zarabiającego męża, troje udanych dzieci i piękny dom. Prowadzi spokojne, dostatnie życie. Brakuje jej do szczęścia..., no wiadomo, miłości. Kiedy wpada jej w ręce powieść tajemniczego pisarza z Amsterdamu Aziza Z. Zahara, jej życie musi ulec zmianie.
W XIII wieku w tureckim mieście Konya żyje poeta suficki, mistyk perski, teolog islamski, założyciel bractwa "wirujących derwiszy" Rumi. O jego przyjaźni z Szamsem z Tebrizu, tajemniczym derwiszem, traktuje druga część powieści.

Budowa powieści i forma narracji przypomina opowiastki wschodnie. Krótkie, pierwszoosobowe wyznania bohaterów. Zabieg ten sprawia, że czujemy ducha wschodniego mistycyzmu.

Shafak opowiada o islamie i sufizmie w przystępny sposób, dając historyjkę banalną może, ale wprowadzającą laików w świat muzułmański. To największa zaleta tej książki. Część współczesna jest bowiem mocno naiwna i nijaka.
Autorka, Turczynka przecież, potrafi przybliżyć islam i pokazać go jako religię miłości, odwołując się do filozofii sufickiej. Siedem etapów Ścieżki do Prawdy - to sposób, w jaki każdy wierny powinien próbować osiągnąć stan doskonałości. Aby go osiągnąć, trzeba nad sobą pracować. Aby zaś móc robić postępy na tej drodze, należy mieć przyjaciela, towarzysza, w którego oczach można przejrzeć się jak w zwierciadle. Dlatego tak ważna jest miłość.

Powieść czytało mi się dobrze i choć bez wielkich ambicji i nadziei, książka poszerza nieco wiedzę o świecie, dlatego uważam, że czas poświęcony na przeczytanie jej, nie jest czasem straconym.


Czterdzieści zasad miłości: Powieść o Rumim (Shafak Elif (Şafak Elif))