Reportaż ze świata narko w Buenos Aires.

Kiedy piętnastoletnia Alcira wychodzi za mąż, nie podejrzewa nawet, że jej wybranek okaże się handlarzem narkotyków, a ona szybko przejmie po nim pałeczkę i rozkręci własny interes. Nie wszyscy bohaterowie książki mają szczęście dożyć takiej chwili: niektórzy giną młodo, pozostając na usługach silniejszych i bardziej przebiegłych mocodawców. W książce Cristiana Alarcona słychać głosy różnych osób: kobiet i mężczyzn, mieszkańców przedmieść Buenos Aires, uwikłanych w handel narkotykami i związaną z tym nieodłącznie przemoc. Niektórzy się tu urodzili, inni przybyli z Boliwii, Wenezueli, Peru. Są wśród nich i drobni złodziejaszkowie, i zagubieni złoczyńcy, i byli członkowie Świetlistego Szlaku. Słychać także głos policjanta, który po latach ścigania przestępców zrezygnował z pracy, nie chcąc ulegać układom i korupcji.

Alarcón nikogo nie ocenia, nie dokonuje łatwych podsumowań. Słucha i zapisuje ludzkie historie, które z różnych stron rzucają światło na pewne zdarzenie – brutalne zabójstwo członków jednego z narkotykowych klanów. Wnioski czytelnicy muszą wysnuć sami.


Cristian Alarcón urodził się w 1970 roku w La Unión w Chile. Od piątego roku życia mieszka w Argentynie. Studiował dziennikarstwo na Uniwersytecie w La Placie (UNLP), specjalizuje się w dziennikarstwie społecznym, śledczym i reportażu spod znaku New Journalism. Współpracował m.in. z dziennikami „Hoy” i „Clarín”, „Página/12”, czasopismami „Debate”, „TXT”, „Rolling Stone”. Prowadzi zajęcia w Fundacji Nuevo Periodismo Iberoamericano założonej przez Gabriela Garcię Marqueza. Za książkę „Cuando me muera quiero que me toquen cumbia” (2003) otrzymał nagrodę Samuela Chavkina przyznawaną za uczciwość i rzetelność dziennikarską.

[Karakter, 2012]