Chilijski pisarz stwarza po raz kolejny czarodziejski świat, a jego bohaterem jest tym razem ślimak. Choć żyje on w czasach zdominowanych przez pośpiech, ukazuje nam znaczenie powolności, czasu, przeszłości, pamięci. Ślimak ów domaga się od swych pobratymców imienia, które ma odróżnić go od innych. W swej wędrówce spotyka żółwia imieniem Niezapominajek, który nazywa go Buntownikiem. Oba imiona mają głębokie znaczenie symboliczne: buntować się przeciw niesprawiedliwości i nie zapominać o przeszłości.

W opowieści Luisa Sepulvedy pojawiają się również inne zwierzęta, między innymi puchacz – symbol mądrości. Żółw i puchacz stają się dla ślimaka nauczycielami wartości. Autor na spotkaniu z czytelnikami przyznał, że inspirację do szkicowania postaci zwierząt czerpał z obserwacji autentycznych osób, jakie spotkał w życiu.

Książeczka wpisuje się w bogatą tradycję bajek dla czytelników w wieku od 1 do 100 lat.


Luis Sepúlveda, znany pisarz chilijski, urodził się w Ovalle w roku 1949. W młodości, zafascynowany lekturą „Moby Dicka” i legendami o bohaterskich marynarzach, bardzo pragnął zostać podróżnikiem. Marzenie to udało mu się zrealizować – opłynął niemal całą kulę ziemską. Opublikował dotąd kilkanaście książek, za które otrzymał wiele prestiżowych nagród. Międzynarodowe uznanie przyniosła mu wydana w 1990 roku powieść „O starym człowieku, co czytał romanse” (wyd. pol. 1997). Jego literacką renomę ugruntowały kolejne książki, m.in. „Podróż do świata na końcu świata” (Noir sur Blanc 2003), „Express Patagonia” (Noir sur Blanc 2003), „Przegapienia” (Noir sur Blanc 2005). Jest jednym z najczęściej tłumaczonych pisarzy hiszpańskojęzycznych na świecie. Chętnie sięga też po inne gatunki literackie, jak reportaż czy opowiadania dla dzieci; wielkim powodzeniem cieszyły się pełne uroku „Historia o mewie i kocie, który uczył ją latać” (Noir sur Blanc 2002) oraz „Historia Miksa, Maksa i Meks” (Noir sur Blanc 2014).

[Noir sur Blanc, 2016]