Nic nie trwa wiecznie (Sheldon Sidney (właśc. Schechtel Sidney))

To jest taka łatwa książka, dla nieuważnego czytelnika, który nie ma siły myśleć. Śmieszne dialogi, jak z podręcznika do nauki języka obcego - proste, jednoznaczne, żadnych tam drugich czy kolejnych den. A jakby ktoś miał kłopot z interpretacją, to żeby rozwiać wątpliwości, autor dodaje kursywą myśli bohaterów i wszystko jest już jasne. Ciach, ciach, a nie jakieś tam dumanie nad treścią w trakcie obierania kartofli. Dla tych, którzy mają akurat bardzo rozproszone myśli podczas czytania, pojawiają się jeszcze zapowiedzi typu: "Ale nie wiedziała, że właśnie podpisała swój wyrok śmierci", albo "I to zmieniło jego życie" i potem już tylko trzeba czekać aż wszystkie kulki powpadają do właściwych dziurek. No, to to jest taka właśnie książka.
Zaskakujące jest jednak to, że mimo wszystko autorowi udało się stworzyć odrobinę napięcia i na kilkanaście stron przed końcem przez chwilę zastanawiałam się, kiedy on to wszystko zdąży rozwiązać. Zdążył, a na ostatniej stronie spisał dokładnie, co się stało z każdą istotniejszą postacią. Zuch. Ale za ten brak szacunku dla intelektu czytelnika nie mogę dać więcej niż trzy i pół. A wszystko w szpitalu.

Czytałam w oryginale, język równie nieskomplikowany jak dialogi i bohaterowie, żadnych wysublimowanych fraz. Dobre dla uczących się języka.