Piękna, pełna wdzięku i humoru opowieść o dorastaniu. O tym, jak zagubiony dzieciak zmienia się w zagubionego nastolatka, a zagubiony nastolatek wchodzi w wiek męski, trochę dorośleje, ale nadal jest zagubiony.

To nic, że nie byliśmy, jak autor, konduktorami wagonów sypialnych, to nic, że mieliśmy innych przyjaciół, inne przygody, inne miłości. Ale wszyscy byliśmy kiedyś młodzi. A młodość ma uniwersalny smak, zapach i kolor. I to wszystko odnajdziecie w tej książce.


„Jeden z doświadczonych konduktorów powiedział mi kiedyś, że jazda wagonem sypialnym jest dla wielu kobiet afrodyzjakiem. – Nawet nie wiedzą, że go zażywają – twierdził ten znawca tematu. – Wsiadają do pociągu i coś je nagle odmienia. Są pobudzone, chętne do chwili zapomnienia się z całkowicie obcym facetem, którego już nigdy nie spotkają. – Czyli z kim? – dopytywałem i nie ukrywam, że wiedziałem, co odpowie. – Z konduktorem, wiadomo”.

[Czerwone i Czarne, 2017]