System ustrojowy współczesnej Finlandii określano do niedawna jako system parlamentarny z elementami prezydencjalizmu. We wszystkich wspomnianych omówieniach potwierdzano dystans tego systemu do „czystego” (klasycznego) modelu prezydenckiego. Jednocześnie akcentowano postępującą ewolucję systemu ustrojowego Finlandii zarówno w warstwie prawnoustrojowej, jak i politycznoustrojowej.

J. Osiński, komentując reformy konstytucyjne przeprowadzone w latach 1990-1999, pisał o ustanowieniu „rządu prezydenta-reprezentanta” w miejsce istniejącego w dotychczasowej praktyce i uregulowaniach konstytucyjnych modelu semiprezydenckiego. Fiński politolog J. Nousiainen konstatuje wręcz przekształcenie systemu rządów w Finlandii z „mieszanego” w „parlamentarny”.

Poglądy te oraz fakt nasilenia zmian konstytucyjnych w ostatniej dekadzie XX stulecia – aż po uchwalenie (12 lutego 1999 roku) i podpisanie 11 czerwca 1999 roku nowej konstytucji Finlandii – stanowią przesłankę dla podjęcia analizy obowiązujących w tym państwie aktów konstytucyjnych oraz praktyki ustrojowej – pod kątem określenia kierunku, zakresu oraz tempa przeobrażeń systemu rządów.

[Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2007]