Ostatnia dekada XX w. w prozie polskiej minęła pod znakiem po­wrotów do przeszłości, niespełnionych tęsknot za utraconym czasem. Na początku XXI w. tendencja ta jeszcze przybrała na sile. Rozważania ustalające kategorię dzieciństwa w prozie wspomnie­niowej przełomu wieków, aby były jak najbardziej pełne i całościowe, muszą objąć następujące zagadnienia:

– sylwetka bohatera dziecięcego jako centrum, przedmiot narracji wspomnieniowej;
– szczególne wartości przypisywane dzieciństwu i typowe konteksty, w jakich pojawia się dziecko;
– otoczenie, tło, w którym porusza się bohater: rodzina, dom, miasto i inne przestrzenie;
– wreszcie przedmiotem refleksji będzie relacja: bohater – narrator, wspominany – wspominający oraz sam fakt wspomnienia i rekon­strukcji, ponieważ kategoria dzieciństwa ujawnia swe wartości właśnie jako przedmiot świadomej konstrukcji.

Dlatego też Autorka stara się zdemaskować wspomnienia i wykryć niedomogi pamięci oraz metody literackiego łatania jej luk.

[Wydawnictwo Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich, 2015]