Prezentowana czytelnikom publikacja jest kontynuacją wydanej wcześniej książki o uzbrojeniu i wyposażeniu Policji Państwowej w latach 1919-1939. W prezentowanym materiale starałem się przedstawić przegląd sprzętu znajdującego się w wyposażeniu oddziałów zwartych MO w ujęciu chronologicznym. Uważni czytelnicy z pewnością dostrzegą, że część tego wyposażenia jak i geneza jego powstania sięga swym rodowodem okresu II Rzeczypospolitej. Istotnym czynnikiem jest również fakt, że zdecydowana większość z przedstawionych opracowań jest dziełem polskiej myśli technicznej i krajowego przemysłu obronnego, który od wielu lat ulega systematycznej degradacji. Polski sprzęt policyjny przez wiele lat był także przedmiotem liczącego się i opłacalnego eksportu.
(...)
W książce pobieżnie zostały omówione zagadnienia umundurowania oraz środki transportu i łączności, ale materiał tu jest tak obszerny, że jego pełne opracowanie wymagałoby kilku osobnych pozycji książkowych. Także ostatni rozdział dotyczący eksportu sprzętu specjalnego został zarysowany tylko sygnalnie, gdyż nie miałem dostępu do dokumentów i materiałów źródłowych MSW i Central Handlu Zagranicznego.

W przedstawionym opracowaniu nie dokonuję również ocen i analiz jaka była Milicja Obywatelska pozostawiając to zawodowym historykom, koncentrując się głównie na aspekcie technicznym. Należy bowiem pamiętać, że pałka policyjna jest atrybutem władzy ponadczasowym, a jej uderzenie niezależnie od ustroju czy systemu społeczno-politycznego jest tak samo bolesne*.


---
* Zbigniew Gwóźdź, "Uzbrojenie i wyposażenie oddziałów zwartych Milicji Obywatelskiej w latach 1945-1990", wyd. Napoleon V, 2014, s. 7.