Eduardo Mendoza napisał tę książkę w 1986 roku, akcja dzieje się na przełomie XIX i XX wieku, ale wszystkie wątki w niej poruszane są aktualne. Treść w skrócie przedstawia się tak: Onufry Bouvila jako młody chłopiec opuszcza swą rodzinną miejscowość i szuka w Barcelonie szczęścia – a na początek przynajmniej pracy. Dzięki swemu sprytowi zyskuje pozycję, pieniądze, przyjemności, doświadczenie i władzę. Ale czy szczęście?

Bouvila jest postacią, której nie da się ocenić – nie postępuje zgodnie z ogólnie przyjętymi normami moralnymi, nie zawsze też da się go lubić, a jednak jego działania przeważnie znajdują jakieś usprawiedliwienie, albo przynajmniej zrozumienie. Ciekawie także przedstawione są postacie kobiet, zwłaszcza Delfina, która sprawia chyba jeszcze większe problemy – jeśli chodzi o interpretację i zwykłą sympatię – niż Onufry. Do tego erudycyjna wiedza autora na temat jego rodzimej Hiszpanii, która przejawia się w obrazowych opisach cudownej Barcelony. Czarny humor przeplata się z powagą, a drobne epizody, jak w życiu, mają wpływ na wielkie wydarzenia.