Najnowsze opowiadania Tadeusza Zubińskiego układają się w piękną, pełną zadumy, tajemnicy i nostalgii opowieść o przemijaniu, pogoni za marzeniem, przeznaczeniu determinującemu ludzkie losy, o niespełnionych tęsknotach, sekretnych namiętnościach, a jednocześnie o końcu pewnej epoki. Jej symbolem stają się małe, zanikające enklawy, których pełni i urody nie doceni nadchodzący żarłoczny świat... Przeczucie nieuchronnej katastrofy kontrastuje z niezwykle plastycznymi, barwnymi opisami. Autor - mistrz oryginalnej narracji, kreuje swoją własną pełną zagadkowego napięcia rzeczywistość, jednocześnie konkretną i pełną niedopowiedzeń. Charakterystyczne dla siebie wątki alienacji i dekadencji wplata w metaforyczną opowieść o odwiecznej pielgrzymce człowieka w poszukiwaniu samego siebie.

[Agencja Millenium, 2007]