Jaume Cabre napisał powieść, która uwodzi. "Cień eunucha" wciąga od pierwszych słów. Jeżeli już w pierwszym akapicie bohater stwierdza, że przegrał swoje życie, to nic bardziej nie może zachęcić do czytania.

Potomek katalońskiej rodziny przemysłowców spotyka się w miejscu jakże dla niego ważnym z koleżanką z pracy, także dziennikarką, aby porozmawiać o swoim przyjacielu Josepie Marii Bolosie, którego pogrzeb właśnie się odbył. Miquel Gensana Giro życie miał barwne i intensywne. Był uczniem szkoły jezuickiej, należał do partyzantki antyfrankistowskiej, został dziennikarzem "Czasopisma". Na jego życie wielki wpływ miała oczywiście rodzina, a w szczególności wujek Maurycy, który zdaje się być reżyserem zdarzeń zachodzących w tej familii.

Powieść niezwykle atrakcyjnie napisana. Potraktowanie poszczególnych części książki jak części utworu muzycznego wzmaga nastrój szacownego, dostatniego domu mieszczańskiego. Czujemy jego uporządkowanie i podporządkowanie tradycyjnym regułom, przeciw którym buntuje się Miquel. Do końca trzyma nas w napięciu tajemnica rodzinna i tajemnicza śmierć przyjaciela. Czy wszystkie tajemnice zostaną wyjaśnione?

Cabre kończy swoją powieść zdaniem: "I wtedy ogarnęła go bezgraniczna tęsknota za wszystkim." Autor zostawia nas z tą tęsknotą.


Cień eunucha (Cabré Jaume)