1. Kod Leonarda da Vinci (Brown Dan)
"Człowiek może się posunąć o wiele dalej, by uniknąć tego, czego się boi, niżby zyskać to, czego pragnie."

"Każda religia opiera się na fabrykacji. Taka jest istota wiary. Wiara to przyjmowanie za prawdę tego, co sobie wyobrażamy jako prawdę, a czego nie możemy udowodnić."

"Opowiedzieć komuś, co symbol „oznacza”, to tak jak opowiedzieć, jakie uczucie powinna wzbudzać w nim piosenka..."

2. Medaliony (Nałkowska Zofia (Rygier-Nałkowska Zofia)
"Jednak coś jadły - powiedziała ciszej. - Raz jedna ruszała ustami. I jedna miała zakrwawione paznokcie. Proszę pani, to było strasznie karane! Ale one tam w nocy jadły mięso z tych trupów!"

"Jednak ci - zbyt słabi i lękliwi - którzy nie mogli marzyć o ucieczce, rozumieli, że innym trzeba to ułatwić. Odchylali się, przywierali do siebie, unosili powalane nawozem stopy, by otworzyć drogę do wolności innym."

"Pani powiem: ja chciałam żyć. Nie wiem, bo nie miałam męża ani rodziny, ani nikogo, i chciałam żyć. Oka nie miałam, byłam głodna i chłodna - i chciałam żyć. Dlaczego? To pani powiem: po to, żeby powiedzieć wszystko tak, jak pani teraz mówię. Niech świat o tym wie, co oni robili. Myślałam, że będę żyła tylko ja jedna. Myślałam, że nie będzie na świecie ani jednego Żyda."

"Nie bałam się. Wiedziałam, że umrę, więc się nie bałam. O sobie może powiedzieć to, że się zawsze modliła, gdy ją bili. Modliła się, żeby nie czuć nienawiści. Nic więcej."

"Wagonami szły całe skrzynie okularów, zegarki, puderniczki, szczoteczki do zębów - wszystko miało swoją wartość. Utylizowanie spalonych kości na nawóz, tłuszczu na mydło, skóry na wyroby skórzane, włosów na materace - to był już tylko produkt uboczny tego olbrzymiego przedsiębiorstwa państwowego, przynoszącego w ciągu lat nieobliczalne dochody. Ta stała dywidenda płynęła z ludzkiej męczarni i z ludzkiego przerażenia, a także z ludzkiego upodlenia i zbrodni, i stanowiła istotną ekonomiczną rację całej imprezy obozów. Ideologiczny postulat wytracenia ras i narodów służył temu celowi, stanowił jego usprawiedliwienie."

3. Zielona Mila (King Stephen (pseud. Bachman Richard)
"Zabił je ich miłością. Tak samo dzieje się każdego dnia. Na całym świecie." John Coffey

"Każdy musi umrzeć, wiem, że od tej reguły nie ma wyjątku, ale czasami, Boże mój, Zielona Mila jest taka długa." Paul Edgecombe

"Robiłem w życiu rzeczy, z których nie jestem dumny... ale po raz pierwszy poczułem, że grozi mi piekło. " Paul Edgecombe


4. Poskromienie złośnicy (Szekspir (Shakespeare William)
"Studia twe niechaj będą z chęcią
Nie będzie zysku gdzie nie ma radości.
I by rzec krótko, studiuj to, co lubisz."

"Zła kobieta jest jak mętne źródło,
Błotniste, brzydkie, pozbawione piękna.
Mąż jest twym panem, żywicielem, życiem,
Głowa twą, władcą, opiekunem twoim,
Który dla ciebie naraża swe ciało
W trudzie niezmiernym na lądzie i morzu,
Czuwa wśród burzy nocą, za dnia marznie,
Gdy ty spoczywasz w cieple swego domu
Bezpieczna. Nie chce od ciebie niczego
Tylko miłości, miłego wejrzenia
I posłuszeństwa."

"Kobieta w gniewie to zmącone źródło,
Błotniste, mętne i budzące wstręt:
Póki jest takie, nikt - choćby umierał
Z pragnienia - nie tknie z niego nawet kropli."

5. Ulisses z Bagdadu (Schmitt Éric-Emmanuel)
"Po tym właśnie poznaje się kretyna: kretyn nigdy nie zaprzecza sobie samemu"

"Różnica między nami jest taka, synu, że ja jestem optymistą, który mówi „jutro”, a ty optymistą, który mówi „tam”. Twój optymizm rozwija się w przestrzeni, mój zakorzeniony jest w czasie"

"Proszę nie żartować z kogoś, to potrafi począć dziecko i je urodzić. Żaden mężczyzna nie zniósłby tego, co musi przecierpieć kobieta… Chciałby pan może ponosić przez kilka miesięcy ciężar na pęcherzu i wypychać spomiędzy nóg czterokilogramowy pakunek, który parzy wnętrzności? Do tego krew, krzyki, podejrzane płyny. A one to wytrzymują! Co gorsza, znów się na to decydują!"


"Każdy z nas doznał kiedyś takiego uczucia: nagle uświadamiamy sobie, że moglibyśmy być kimś innym, że osobowość, którą obdarzyła nas natura, to czysty przypadek, że mogliśmy urodzić się gdzie indziej, uczyć się innego języka, otrzymać inne wychowanie religijne, dorastać w innej kulturze, poznawać inną ideologię, mieć innych rodziców, nauczycieli, inne wzory. Można dostać zawrotu głowy! (…) Myśl, iż są tak krusi i ułomni paraliżuje ich i przeraża. By zapomnieć o nicości ludzie próbują nadać swemu życiu jakąś treść, chcą wierzyć, że nieprzypadkowo mówią takim a nie innym językiem i są częścią jakiegoś narodu, regionu, rasy, moralności, historii, ideologii, religii. Mimo tych wszystkich masek za każdym razem, gdy człowiek spogląda w głąb samego siebie lub widzi kogoś takiego jak ja, złudzenia pryskają i pozostaje pustka: mogło być inaczej, mógłbym nie być Włochem, chrześcijaninem… Wtedy człowiek wie, że wszystkie te cechy, które zgromadził, i które nadają mu ciężar- są jedynie losem na loterii, który może komuś przekazać. Jest jak ziarnko piasku, który nań rzucono. Sam z siebie jest niczym"

"Problem ludzi polega na tym, że umieją się porozumieć tylko wtedy, gdy zjednoczą się przeciwko innym. Jednoczy ich wróg. Wydawałoby się, że spoiwem wiążącym członków jakiejś grupy jest wspólny język, wspólna kultura i historia, wspólnie podzielane wartości; tymczasem okazuje się, że żadne pozytywne spoiwo nie jest na tyle silne, by połączyć ludzi. Jedyną rzeczą, która może zbliżyć ich do siebie, jest wspólny wróg"

"Ludzie są jak motyle, które uważają siebie za kwiaty: gdy gdzieś już osiądą, zapominają, że nie mają korzeni, biorą swe skrzydła za płatki i twierdzą, że nie pochodzą od gąsienicy"

"Upadek dostrzegamy u innych, nie u siebie; jest odpychający tylko wtedy, gdy widzimy go na twarzy drugiego człowieka. Gdybyśmy mogli wypróbować narkotyki na swoich najbliższych, nigdy byśmy ich nie zażywali"

"Aby ulżyć swemu sumieniu, człowiek wyobraża sobie najgorsze, ale zamyka oczy na to, co dzieje się dokoła"

"sny nie mówią nam o tym, co się zdarzy, ale o tym co dzieje się teraz. Nie mówią o przyszłości, ale odkrywają teraźniejszość, dokładniej niż wszelka myśl. Twoje sny podpowiadają ci kim jesteś, zwłaszcza po dniu, który zamącił ci w głowie i zdruzgotał, zmuszając do obowiązków i podporządkowania się regułom. Życie na jawie pogrąża nas w niebycie, bowiem rozprasza nas i każe patrzeć na innych. Tylko sen odsłania nas takimi, jacy jesteśmy naprawdę"

"Są sny, po których śpimy jeszcze dłużej, i sny, po których natychmiast się budzimy"

6. Świadectwo (Stanisław Dziwisz)
"Byłem przy nim prawie czterdzieści lat. Najpierw przez dwanaście lat w Krakowie, a potem przez kolejnych dwadzieścia siedem w Rzymie. Zawsze przy nim. Zawsze u jego boku. A teraz, w chwili śmierci, poszedł sam. Po tamtej stronie, kto mu towarzyszy?"
kard. Stanisław Dziwisz